Krioterapia nadżerki szyjki macicy !! - Artykuły i publikacje - lek. med. Artur Kulesz Ginekolog

Artykuły i pubilikacje

Krioterapia nadżerki szyjki macicy !!

Krioterapia , czyli leczenie zimnem .
Obecnie rozróżnia się krioterapię miejscową - kriodestrukcję oraz krioterapię ogólną . krioterapia miejscowa polega na przyłożeniu do miejsca zmienionego chorobowo bardzo niskiej temperastury .
Zabieg taki powtarza się w jednym cyklu kilkakrotnie , co doprowadza do zamarzania zawartości komórek , pękania błon biologicznych i w konsekwencji destrukcji tkanki . Krioterapia ogólna polega na poddaniu całego ciała przez krótki okres około 3 minut również niskich temperatur sięgających nawet minus 160 stopni Celcjusza . W odróznieniou od krioterapii miejscowej , krioterapia ogólna nie niszczy tkanek , a jedynie dostarcza organizmowi stresu fizjologicznego . Tak niskie temperatury wywołują natychmiastową reakcję obronną oranizmu . W początkowej fazie powodując skurcz naczyń krwionośnych i mięśni , spowolnienie przepływu krwi i przemiany materii , po czym organizm , broniąc się przed zimnem , gwałtownie rozszerza naczynia krwionośne i zwiększa przepływ krwi . Skutkiem takiej reakcji organizmu jest zwiększony dopływ do komórek składników odżywczych i tlenu , a także substancji przeciwzapalnych . W rezultacie zmniejszeniu ulega ból , stan zapalny , szybciej regenerują się uszkodzone tkanki . Mięśnie ulegają rozluźnieniu , przyspiesza się przemiana materii , a układ odpornościowy pracuje na wysokoich obrotach . Krioterapia wykorzystywana jest głównie do leczenia schorzeń narządu ruchu .

Stwierdzenie przez lekarza zmian na szyjce macicy o charakterze nadżerki lub dysplazji budzi u większości kobiet mniejszy lub większy niepokój emocjonalny . Część pacjentek zdecyduje się na natychmiastowe podjęcie działań leczniczych mających na celu poprawę dobrostanu szyjki . Wybór najlepszej opcji terapeutycznej służącej do leczenia zmian na szyjce macicy zależy od wyniku badania cytologicznego , kolposkopowego lub histopatologicznego , rozległości zmiany i jej etiopatogenezy , wieku pacjentki i wywiadu położniczego .
U nieródek preferuje się metody wyczekujące ( obserwacja i kontrolne rozmazy cytologiczne ) , zachowawcze ( koagulacja chemiczna lokalna estrogenoterapia , gałki p/zapalne ) lub zabiegowe ( niedestrukcyjne ) do których zalicza się krioterapię lub waporyzację energią lasera . Tylko w szczególnych sytuacjach wykonuje się zabiegi bardziej inwazyjne jak chiorurgiczną konizację stożkową lub elektrokonizację . Zazwyczaj dotyczy to pacjentek , które już rodziły dzieci .
najczęściej wykonywanym zabiegiem operacyjnym jest elektrokonizacja , zwana przez większość kobiet wypalanką . Procedura ta wykonywana jest w krótkotrwałym znieczuleniu ogólnym . Lekarz pobiera wycinki z tarczy części pochwowej oraz wykonuje bipsję rysową kanału szyjki macicy . Uzyskane tkanki poddawane są następnie ocenie histopatologicznej . Przy pomocy elektrycznej pętli w kształcie trójkąta , wprowadzonej do kanału szyjki macicy , lekarz dokonując pełnego obrotu o 360 stopni , wycina się fragment szyjki w kształcie walca . Końcowym etapem zabiegu jest opracowanie chirurgiczne pozostałej powierzchni szyjki macicy pętlą lub kulką elektryczną . Po kontroli hemostazy lekarz zakłada na szyjkę macicy opatrunek .
Pierwszy etap leczenia trwający zazwyczaj od 3 do 5 minut pacjentka ma poza sobą . Następnym etapem procesu leczenia jest prawidłowe gojenie szyjki . Na powierzchni operowanej tarczy części pochwowej zachodzą procesy regeneracyjno naprawcze a powierzchnia rany pokrywa się ziarniną . Tkanka ta jest niezwykle krucha i często w okresie gojenia dochodzi do jej częściowego oddzielenia , co jest przyczyną krwawienia z dróg rodnych , zazwyczaj po 7-14 dniach od zabiegu . Ten objaw często niepokoi operowane kobiety . W tym okresie z obrzeża rany zaczyna napełzać prawidłowy nabłonek wielowarstwowy pochwy a proces epitelzacji 9 pokrycia nabłonkiem powierzchni rany ) szyjki macicy trwa zazwyczaj 28-56 dni . Po tym okresie szyjka macicy u większości kobiet jest wygojona .
Pacjentki często zadają pytania dotyczące okresu wstrzemięźliowości seksualnej po zabiegu elektrokonizacji . Ich niepokój budzi również charakter wydzieliny , którą obserwują przez kilkanaście - kilkadziesiąt dni na wkładce higienicznej . Jej kolor i zapach może powodować znaczny dyskomfort i poczucie skrępowania a niekiedy jest ona doskonałą pożywką dla drobnoustrojów patogennych . W takim wypadku warto rozważyć profilaktyczne zastosowanie doustnych probiotyków ginekologicznych wspomagających naturalne mechanizmy obronne pochwy .
O czasie rozpoczęcia współżycia decyduje kobieta . Odczucie pełnego komfortu w zakresie miejsc intymnych jest sygnałem do podjęcia na nowo aktywniości seksualnej . Zbliżenia intymne partnerów mogą mieć miejsce newet we wczesnym okresie rehabilitacji pozabiegowej pod warunkiem , że w ich trakcie nie dochodzi do immisji prącia . Partnerzy muszą się bowiem liczyć z sytuacją , w której glębokie ruchy frykcyjne prącia powodują mechaniczne uszkodzenie kruchej ziarniny pokrywającej świeżą ranę na szyjce macicy .
Konsekwencją takiego urazu może być niepokojące a niekiedy obfite krwawienie z dróg rodnych wymagające zazwyczaj założenia opatrunku koagulującego a niekiedy założenia szwów hemostatycznych . Z tego względu w okresie rehabilitacji pozabiegowej zaleca się co najmniej 3-4 tygodnie " urlopu małżeńskiego " ze wskazaniem , by współżycie rozpocząć 7-14 dni po zakończeniu następnego krwawienia mioęsięcznego .
Alternatywą dla niektórych par są techniki seksualne , w których dochodzi do tzw. stosunku przedsionkowego lub immisja prącia jest płytka . Ale i wym ostatnim przypadku rozsądnie jest odczekać przynajmniej kilkanaście dni oraz dodatkowo zabezpieczyć się przed drażniącym działaniem nasienia prezerwatywą .
W przypadku kobiet leczonych zachowawczo lub przy pomocy technik opartych na zamrożeniu powierzchownej warstwy nabłonka szyjki macicy nie istnieją jakieś szczególne zalecenia dotyczące konieczności powstrzymywania się od współżycia . Decyduje pacjentka . W przypadku krioterapii uciążliwym następstwem leczenia może być wzmożona ilość wodnistej wydzieliny z pochwy , która może powodować problemy natury higienicznej .

Krioterapia nadżerki szyjki macicy .
Zabieg wymrażania wykonujemy w celu usunięcia nadżerki szyjki macicy . Najlepszy czas do przeprowadzenia zabiegu to pierwsza faza cyklu , najlepiej krótko po miesiączce . szczególnym wskazaniem do wykonania krioterapii jest stwierdzenie zakażenia wirusem HPV . Uzyskiwana temperatura minus 192 stopnie Celcjusza pozwala na skuteczne leczenie infekcji wirusowej . Zabieg nie powoduje uszkodzenia struktur szyjki macicy , wadą jest brak materiału do badania histopatologicznego . Można go wykonywać w sytuacjach pewnych pod kątem bezpieczeństwa onkologicznego .
O wyborze tej metody decyduje lekarz po rozmowie z pacjentem , z uwzglęniem planów prokreacyjnych . Bierzemy pod uwagę wynik badania cytologicznego , kolposkopowego i występujące dolegliwości zgłaszane przez pacjentkę . Po wykonaniu zabiegu przez okres 2 tygodni utrzymują się obfite wodniste upławy .
Przygotowanie do zabiegu : po określeniu wskazań i możliwości wykonania zabiegu przez lekarza pacjentka nie wymaga żadnego szczególnego przygotowania do zabiegu . Dla wykonania zabiegu usunięcia nadżerki tą metodą wymagany jest prawidłowy wynik badania cytologicznego . Krioterapia powinna być wykonana bezpośrednio po miesiączce w celu zapewnienia wystarczająco długiego okresu dla wygojenia rany . Pacjentka po zabiegu może powrócić natychmiast do normalnej aktywności zawodowej i fizycznej . Należy powstrzymać się od kontaktów seksualnych najlepiej do wizyty kontrolnej , która ma miejsce po około 4 tygodniach od dnia przeprowadzenia zabiegu , lub przynajmniej przez 3 tygodnie po zabiegu . W wyjątkowych sytuacjach w t4rakcie wykonywania zabiegu występują skurcze macicy powodujące dyskomfort . Można wtedy rozważyć podanie , na życzenie pacjenta , leku przeciwbólowego .